Είχα την τύχη και την ευλογία να βιώσω ένα τετραήμερο σεμινάριο "άγριας διαβίωσης" σε ένα τοπίο εξαιρετικού φυσικού κάλλους και μεγάλης βιοποικιλότητας. Πέρα από τις πρακτικές δεξιότητες στις οποίες στόχευε το σεμινάριο (πώς να φτιάχνουμε τα εργαλεία προκειμένου να ανάβουμε φωτιά δια της τριβής, π.χ., ή πώς να μην αφήνουμε ίχνη της παρουσίας μας στο δάσος, και άλλα τέτοια), ήταν ένα έναυσμα και μία ευκαιρία να αναλογιστούμε το πώς στεκόμαστε σαν άνθρωποι του 21ου αιώνα απέναντι στη Φύση, στο Αγριο, απέναντι στον εαυτό μας και στα άλλα όντα που μας περιβάλλουν. Το πρώτο μας βράδυ γύρω από τη φωτιά επεξεργαστήκαμε την ερώτηση αυτή - τι είναι Αγριο - και ο καθένας μας έδωσε τις δικές του απαντήσεις...
Αγριο είναι το ελεύθερο, το αδάμαστο. Το μη ελεγχόμενο από τον άνθρωπο και τον ανθρώπινο πολιτισμό (τα πρέπει τα πως και τα γιατί της δυτικής κοινωνίας).
Αγριο είναι αυτό που εκφράζει απόλυτα τη φύση του και τίποτα άλλο. Αυτό που έχει άμεση και απόλυτη σχέση με τον προορισμό του στη ζωή.
Που δεν υπόκειται σε έξωθεν επιβαλλόμενους κανόνες, μόνο στον δικό του Νόμο.
Αγριο είναι αυτό που υπόκειται στο Νόμο του Πνεύματός του και μόνο. Το Πνεύμα όπου θέλει πνει. Το άγριο είναι απρόβλεπτο.
Το Αγριο σήμερα μας είναι Αγνωστο, και γι αυτό μας φοβίζει. Ο φόβος μας ξυπνά την ανασφάλεια και την επιθετικότητα.
Το Αγριο είναι αυτάρκες, αν το αφήσουμε να υπάρχει και να εκφράζεται. Το άγριο φυτό δεν περιμένει τον άνθρωπο να το σπείρει, να το καλλιεργήσει, να το συγκομίσει. Ούτε το άγριο ζώο περιμένει να το ταϊσουμε, να το ποτίσουμε ή να το πάμε βόλτα.
Λέμε άγριο ζώο, άγρια φύση, άγριος άνθρωπος. Για τον άνθρωπο εννούμε τον "πρωτόγονο", δηλαδή τον τροφοσυλλέκτη-κυνηγό.
Η άγρια φύση είναι το μέρος εκείνο που είναι έξω από την ανθρώπινη διαχείριση. Το άγριο ζώο δεν έρχεται οικειοθελώς σε επαφή με τον (μέσο) άνθρωπο.
Το Αγριο ακολουθεί πιστά τον προορισμό του, τη σοφία του, το ένστικτό του. Υπάρχει και λειτουργεί όπως ορίστηκε από "τη φύση", τη Φύση του & τον Δημιουργό του. Υπάρχει.
Οι ελάχιστοι λαοί που εξακολουθούν να ζουν ως τροφοσυλλέκτες-κυνηγοί (όπως π.χ. οι Βουσμάνοι της ερήμου Καλαχάρι στην Αφρική) δεν έχουν ξεχωριστή λέξη στη γλώσσα τους για τη λέξη "άγριο" και "φύση". Ιδού τροφή για σκέψη!
Εμείς εδώ μιλάμε για "επιστροφή στη φύση". Χρειάζεται να υπενθυμίσουμε στους εαυτούς μας οτι η φύση και εμείς είμαστε ένα. Αλλά το οτι έχουμε λέξη που περιγράφει τον φυσικό κόσμο έξω από μας (λέμε η Φύση), και το οτι έχουμε αντιδιαστείλει τις λέξεις "άγριο" και "πολιτισμένο" (καμιά φορά λέμεκαι "εκλεπτυσμένο") μιλά ακριβώς για τον διχασμό που βιώνουμε στην ψυχή και στη σκέψη μας. Είναι ακριβώς ο διχασμός που γεννά την κυρίαρχη ιδεολογία μέσα στην οποία ζούμε, οτι ο άνθρωπος είναι "πάνω" από τη φύση, και άρα δικαιούται και να την κακοποιεί, να την εκμεταλλεύεται. Συχνά συγχέουμε την αγριότητα με τη σκληρότητα, σαν λέξεις και έννοιες, στα ελληνικά.
Αλλο πράγμα όμως το Αγριο.
Και είναι πλέον ξεκάθαρο οτι αν θέλουμε να ζήσουμε με ειρήνη και αφθονία επάνω στον ωραίο μας πλανήτη, πρέπει να επαναξιολογήσουμε αυτό το άγριο, να το ξαναβρούμε και να του δώσουμε τη θέση που του αρμόζει. Πρωτίστως μέσα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου