Οι φαρμακευτικές του ιδιότητες είναι αρκετά γνωστές: είναι διεγερτικό και τονωτικό για όταν αισθανόμαστε αδυναμία (και δεν θέλουμε να πιούμε καφέ), αναζωογονεί το νευρικό σύστημα, βοηθά στα κρυώματα και στους πονοκεφάλους (σ' αυτούς που θέλουν ζεστό, όχι κρύο), τονώνει το τριχωτό της κεφαλής και δίνει λάμψη στα μαλλιά, ανακουφίζει τους ρευματικούς πόνους, ανεβάζει τη διάθεση, και βοηθά ιδιαιτέρως τα παιδιά. Τα παλιά χρόνια το θεωρούσαν πανάκεια, έφτιαχναν τονωτικό κρασί για την καρδιά με αυτό, και το έκαιγαν σε δωμάτια ασθενών. Οπως όλα τα χειλανθή έχει σπασμολυτικές και αντιβακτηριακές ιδιότητες.
Την εποχή του Σαίξπηρ αντάλλασσαν μεταξύ τους κλωναράκια δεντρολίβανου όλοι όσοι αγαπιόνταν και θα αποχωρίζονταν για κάποιο χρονικό διάστημα, γιατί πίστευαν οτι το δεντρολίβανο βοηθά να θυμόμαστε και να μένουμε πιστοί στους αγαπημένους μας. Κάποτε και οι νύφες έβαζαν κλαράκια του φυτού στη νυφική τους ανθοδέσμη για να τους είναι πιστός ο σύζυγος. Επειδή όμως είναι και βοτάνι της μνήμης, έχει συνδεθεί εξίσου και με τον θάνατο (σε κάποιες παραδόσεις έβαζαν δεντρολίβανο στα χέρια του νεκρού, σε άλλες το έριχναν στη γη κατά την ταφή). Σ' ένα βοτανολόγιο του 1525 έλεγε οτι αν κάποιος θέλει να απαλλαγεί από τους εφιάλτες μπορεί να βάλει φύλλα δεντρολίβανου κάτω από το κρεββάτι ή το μαξιλάρι του.
Η δεντρολιβανιά μας ανθίζει το χειμώνα. Οι μέλισσες τη λατρεύουν, και μαζεύονται κατά δεκάδες να βοσκήσουν τις λίγες ζεστές ώρες της μέρας, μια που είναι από τα ελάχιστα φυτά που ανθίζουν μέσα στο Γενάρη. Οπως και οι μέλισσες, έτσι και εγώ το περίμενα πώς και πώς να ανθίσει!
Τα μικρά της λουλουδάκια είναι σχεδόν λευκά με απαλές μωβ κηλίδες, και μοιάζουν με ανοιχτό στόμα (εξ ού και το όνομα ολόκληρης της οικογένειας: χειλανθή). Υπάρχουν ποικιλίες με άνθη πιο ροζ ή πιο μωβ, έως και σκούρο μπλέ (συχνά είναι και η σύνθεση του εδάφους που επηρεάζει το χρώμα των ανθέων). Είναι θάμνος. Τα κλαδιά του είναι στητά και ξυλώδη, ειδικά κοντά στη ρίζα. Πατάει γερά και υψώνεται ολόρθο πάνω από τη γη με κατεύθυνση τον ουρανό. Ξέρει πού πηγαίνει. Οι ανθρωποσοφιστές έλεγαν οτι είναι φυτό τόσο του Ηλιου (όπως όλα της οικογένειάς του) όσο και του Κρόνου, εξαιτίας της εσωτερικής του θερμότητας, του σχήματος των φύλλων του, και της σκληρότητας του κορμού του.
Η "υπογραφή" του φυτού μας λέει αρκετά πράγματα για τις ιδιότητές του, μοριακές και ενεργειακές. Φτιάχνοντας ένα ανθοϊαμα, δεν παίρνουμε τις μοριακές (φαρμακευτικές) του ιδιότητες αλλά τις ενεργειακές. Εδώ η βιβλιογραφία λέει οτι το ίαμα αυτό ενεργοποιεί το κωνάριο (επίφυση) και το έβδομο ενεργειακό κέντρο, δίνει νοητική διαύγεια, βοηθά στην ενεργοποίηση της δημιουργικότητας (και άρα είναι καλό για συγγραφείς), βάζει "σε τάξη" το συναισθηματικό σώμα (άρα γαληνεύει, δίνει μια δυναμική ισορροπία, και βοηθά τους διαμεσολαβητές). Από μια άλλη σκοπιά, δίνει ζεστασιά στο σώμα μας, και ζωντάνια και εγρήγορση στο νου μας. Βοηθά δηλαδή τους αφηρημένους και ξεχασιάρηδες, και τους ανθρώπους που το σώμα τους είναι "ψυχρό", σαν να μην το πολυ-κατοικούν!
Θεωρώ οτι μαζί με το φασκόμηλο και την αχιλλεία αποτελούν τα πιο χρήσιμα βότανα που μπορεί να έχει κανείς στον κήπο ή στις γλάστρες του!
Θαυμάζω εκείνους που βαθαίνουν την ενασχόλησή τους ως τη λειτουργία του ανθρώπινου ψυχονοητικού σώματος και ως τη σχέση μεταξύ των δύο Εγώ. Τούτη η γνώση που φτάνει στον πυρήνα του ανθρώπου είναι η υψηλότερη και η αποτελεσματικότερη τόσο στο "θεραπεύειν" όσο και στο "εξελίσεσθαι"
ΑπάντησηΔιαγραφή